Rode draad in de lezingen: Verloren zijn.

Eerste lezing Exodus 32, 7-11.13-14   Het gouden kalf

Deze lezing gaat over het joodse volk tijdens zijn veertig jaar durende tocht door de woestijn. Het raakte ‘verloren’ en werd ontrouw aan God. Die maakte plannen om het te vernietigen, maar Mozes kon God ‘ompraten’ … zodat Hij zijn dreiging niet uitvoerde. In deze lezing herinnert Mozes God aan zijn trouw tegenover zijn volk.
Op grond van die trouw is God bereid tot vergeving en barmhartigheid.

Tweede lezing 1 Timoteüs 1, 12-17   De goedheid van God

In de tweede lezing spreekt Paulus zijn dankbaarheid uit,
omdat hij door God uit zijn zondig bestaan werd gered. Paulus schrijft in een brief aan Timoteüs over zichzelf als de gewelddadige vervolger van christenen, een ‘verloren man’. Maar Jezus riep hem en toonde zo zijn vertrouwen in hem.

Evangelie Lucas 15, 1-32   Parabels over wat verloren is

In de evangelielezing leert Jezus ons dat Gods liefde stand houdt,
ook als de mens God de rug toekeert.

De aanleiding voor deze drie parabels van Jezus over ‘verloren zijn’ was het gemor van de Farizeeën toen ze zagen hoe allerlei ‘zondige mensen’ naar Jezus gingen luisteren en samen met Hem aten. Jezus verantwoordde zijn houding met drie parabels waarbij de vreugde bij het terugvinden van wie / wat verloren was, centraal staat.

Als iemand nu eens de moed had
om voor het aangedane kwaad
geen vergelding meer te vragen.
Als iemand nu eens de moed had
om de schulden van mensen en van landen
onvoorwaardelijk te schrappen.
Als iemand nu eens de moed had
om vertrouwen te geven
aan wie op het eerste gezicht niet zomaar te vertrouwen is,
om te luisteren naar wie het niet kan zeggen,
om te kijken naar wie altijd over het hoofd wordt gezien.
Is het naïef?
Misschien.
Maar zeg eens:
is er nog een andere weg dan deze naïviteit
om de spiraal van honger, onrecht en geweld te doorbreken?
Als wij nu eens de moed hadden …
Eén stap is genoeg om het leven te doen openbreken
tot één groot feest.
naar C. Desoete