Rode draad in de lezingen: Het universalisme van de blijde boodschap van Jezus.

Eerste lezing Handelingen 15, 1-2.22-29  Het eerste concilie

In de eerste lezing horen we hoe het apostelconcilie van Jeruzalem
aan die vrede vorm en inhoud geeft bij het zoeken naar een oplossing
voor een conflict tussen christenen van Joodse herkomst en christenen van Griekse oorsprong.

Barnabas en Paulus naar Jeruzalem om er aan de apostelen te vragen hoe het moet met mensen die christen willen worden en die voordien geen joden waren. De besluiten van dit concilie zetten de deur wijd open voor al wie Jezus wil volgen.

Tweede lezing  Apok., 21, 10-14. 22-23  De heilige stad

Johannes beschrijft verder zijn visioen: een heilige stad, Jeruzalem, daalde neer uit de hemel. Het was een stralende stad met wel twaalf toegangspoorten, die gericht waren naar de vier windstreken en dus mensen kon ontvangen van over de hele wereld.

Evangelie Johannes 14, 23-29   Mijn vrede geef Ik u

In zijn afscheidsrede belooft Jezus de heilige Geest te zenden en geeft Hij aan zijn vrienden zijn vrede door.

Jezus neemt afscheid van zijn leerlingen. Hij heeft het over: liefde en ook over vrede, twee waarden die Hem nauw aan het hart lagen. Twee waarden die heel veel mensen ter harte nemen.

“Wie Mij liefheeft,
zal mijn Woord onderhouden.”
Dat zijn woorden
die staan.
Geen zoetsappige herinnering,
maar een concreet testament.
In Jezus geloven, op Hem vertrouwen,
wordt zichtbaar in daden.
De liefde die Hij heeft voorgeleefd,
die liegt er niet om.
Die vraagt veel, zo niet alles.
Daarom is geloven niet vrijblijvend.
Het dient handen en voeten te krijgen.
Het is een werkwoord,
het moet worden gedaan.
Gelukkig staan we er niet alleen voor.
Jezus belooft ons een Helper,
de heilige Geest van Godswege.
Deze Geest wijst ons de richting.
Hij is een scheppende Geest
die de chaos van dood en haat verandert
in warme liefde en geborgenheid.
Hij staat aan het begin van de schepping,
is ook de oorsprong
van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.
Die Geest wordt deel van ieder van ons.
Hij roept het beste in ons naar boven.
Diezelfde Geest leeft in onze Kerk,
waar we elkaar ten diepste begrijpen.
Hij komt tot leven,
waar we elkaar inspireren,
waar we elkaar leren verstaan,
waar we het gebod van Jezus waarmaken.
Zo mag ieder van ons,
zo mogen we samen als Kerk
een levende herinnering worden aan Jezus.
Door zijn geboden te onderhouden
worden we mensen van liefde zoals Hij.

Wim Holterman osfs