Rode draad in de lezingen: het gebed van mensen en de barmhartigheid van God die hun schulden, zonden vergeeft.

Eerste lezing Genesis 18, 20-32   Abraham spreekt ten beste bij God

In de eerste lezing horen wij Abraham bij God biddend ten beste spreken
voor de inwoners van de steden Sodom en Gomorra.

Abraham vraagt aan God: verwoest de stad niet als er nog 50, 45, 40, 30, 20, 10 rechtvaardigen te vinden zijn. Onbevangen spreekt hij God aan, overtuigd van zijn barmhartigheid.

Tweede lezing Kolossenzen 2, 12-14  Betekenis van het doopsel

Paulus schreef aan de christenen van Kolosse dat ze door hun doopsel uit de dood van de zonde zijn opgestaan.

Evangelie Lucas 11, 1-13  Jezus leert bidden

Van Jezus leren we dat God geen afstandelijke God is,
maar dat we Hem mogen aanspreken met ‘papa, vake’.

Jezus leerde hoe Hij bad: Hij vroeg God om vergeving zoals Hij mensen vergaf die tegenover Hem iets schuldigs waren. Dat God ons nieuwe kansen geeft, blijkt niet los te staan van de kansen die wij zelf aan anderen geven.

Bidden is geen modewoord.
Het lijkt iets van vroeger,
iets uit vervlogen tijden.
We denken dan aan langdradige,
afgesleten en onbegrijpelijke formules.
We hebben ons ervan bevrijd.
En toch mogen we blijven geloven
in de geweldige kracht van het bidden.
Want biddend boren we
onze diepste bronnen aan.
Daarmee krijgen we nieuw zicht
op ons leven, onze toekomst.
Het geeft vaste grond onder de voeten.
We komen erdoor in contact
met onze Schepper,
ons Begin en ons Einddoel.
Bidden opent ook onze ogen
voor wat rechtvaardig is.
Het doet ons inzien
of ons handelen overeenkomt
met Gods bedoelingen.
Bidden heeft steeds iets puurs.
We hoeven niets te verbloemen.
We mogen ons daarbij gedragen
zoals we in werkelijkheid zijn.
Het kan ook een sterke aanzet zijn
om ons te verzetten
tegen onrecht dat gebeurt.
Bidden heeft zo’n kracht,
dat het van ons nieuwe mensen maakt,
mensen, die oog en oor hebben
voor Gods Rijk hier en nu.

Wim Holterman osfs