“Dit is veel indrukwekkender dan ik gedacht had”

De restauratiewerken van het houtwerk en de altaren in de Sint-Martinuskerk in Olen-Centrum zijn bijna voltooid. Toen schepen Kris Gebruers onlangs een bezoek bracht aan de werken, was hij danig onder de indruk. Zondag kan ook jij een kijkje komen nemen, tijdens een tweede open-werf-dag. Je bent welkom tussen 13.00 uur en 17.00 uur.

Begassing

Het houtwerk van de kerk was sterk aangetast door de grote klopkever en door andere houtboorders. Een begassing of fumigatie met sulfurylfluoride was de meest efficiënte manier om deze uit te roeien. Dat is in de tweede helft van september van vorig jaar gebeurd door de firma Anticimex uit Melsele. Gedurende een viertal dagen mocht er toen niemand in of in de buurt van het kerkgebouw komen. De begassingswerken zijn perfect volgens alle geldende reglementeringen uitgevoerd.

Lambrisering

Inmiddels zijn bijna alle panelen van de houten lambrisering opnieuw gemonteerd tegen de muren. Sommige van die panelen hebben enkel de begassing ondergaan. Andere zijn vakkundig hersteld. Een aantal waren in zo’n erbarmelijke staat dat ze bijna helemaal opnieuw moesten gefabriceerd worden. Achter de houten lambrisering is een zeer oude muurschildering van een lambrisering tevoorschijn gekomen. Met oeverloos geduld heeft Irina Kudriavchenko (een restauratrice muurschilderingen, afkomstig uit Oekraïne) een vierkante meter van deze schildering ontdaan van latere overschilderingen. In het paneel van de lambrisering werd op die plek een ‘deurtje’ gemaakt, zodat de eeuwenoude muurschildering zichtbaar kan blijven.

• 

• 

Trede

Onder de lambrisering is er over de hele lengte van de kerk langs beide zijden een trede in hout. Die tredes waren heel sterk aangetast door ongedierte én door water. Vroeger werd er namelijk bij het poetsen van de kerk vaak veel te veel water gebruikt. Mensen herinneren zich nog hoe de vorige pastoor daarbij wel eens een tuinslang hanteerde… Deze tredes werden verwijderd en heel zorgvuldig werd nagekeken welke stukken hout nog bruikbaar waren. Dat hout werd elders gebruikt, waarover verderop meer. Over de hele lengte werden de tredes totaal vernieuwd. Vooraan werden gleuven voorzien voor luchtcirculatie. Daar heeft het houtverwoestend ongedierte namelijk een hekel aan.

• 

• 

Biechtstoelen

De vier biechtstoelen kregen ook elk een grondige opknapbeurt. Hier waren vooral de vloerplanken in zeer slechte staat. Op sommige plaatsen was het hout totaal vermolmd. De restaurateurs hebben hier gebruik gemaakt van de beste stukken hout van de voormalige tredes. Deze restauratie is zò goed uitgevoerd dat je eigenlijk amper ziet dat er iets veranderd is: alles past prefect aan en er is nauwelijks een kleurverschil in het hout op te merken.

Varia

Ook het andere houtwerk van de kerk werd grondig onder handen genomen: de balustrade van het hoogzaal, de deuren van het portaal, de twee bidbanken onder het hoogzaal en de houten wand van de voormalige doopkapel. Het ging ‘m hier om détailwerk, dat met eindeloos geduld en met heel veel kunde werd uitgevoerd door Bruno en Dave, die beiden de eretitel ‘houttovenaar’ gekregen hebben in de Sint-Martinusparochie.

Altaren

Ook de drie altaren van de kerk ondergaan een grondige opknapbeurt. Dat gebeurt door een team van vrouwelijke restaurateurs, dat al schitterend werk geleverd heeft. Het is ongelooflijk welk een metamorfose deze drie altaren ondergaan hebben. Met eindeloos geduld wordt alles grondig gereinigd, geretoucheerd en gefixeerd. De marmerschilderingen op de altaren zijn gewoonweg schitterend om zien.

• 

Architect

Deze werken gebeuren onder supervisie van Céryl Locht, projectleider bij de firma AltriTempi, en onder de deskundige leiding van Philip Baelus van het architectenbureel ARAT. Met hem hadden we een kort gesprek.

• 

• 

Wat vind jij persoonlijk van de Sint-Martinuskerk ?

Het gaat hier om een karakteristieke ‘Kempische’ parochiekerk met een rijke en goed gedocumenteerde geschiedenis, die teruggaat tot in de middeleeuwen en waarvan nog talrijke sporen van aanwezig zijn, ook al zijn die door de diverse aanpassingen door de eeuwen heen niet altijd zichtbaar gebleven, zoals de lopende restauratie heeft aangetoond. Het gaat overigens om meer dan een kerk. Zo fungeerde de toren ooit als schuilplaats voor de talrijke rondtrekkende plunderaars. Zo was het gebouw lange tijd een speelbal tussen de Norbertijnen en de wereldlijke machthebbers. Wat het meest opvalt aan deze kerk zit vervat in de manier waarop men in Olen-Centrum spreekt over ‘onze kerk’. Het blijft verbazen hoeveel interesse er is voor deze kerk en hoe ze beleefd worden in Olen. Dit is en blijft de beste garantie voor een duurzame restauratie.

Hoe verloopt de samenwerking met de kerkfabriek en de gemeente?

Uitstekend. Ook al is dat volledig de verdienste van beide partijen. De kerkfabriek koestert haar kerk als een schat en de gemeente neemt haar verantwoordelijkheid omdat ze te maken heeft met een erg gemotiveerde partner. Een goede verstandhouding tussen de beide partijen is essentieel en bepalend voor het succes van een restauratie en het behoud van deze erfgoedparel. Als die partijen mekaar hebben gevonden in dit gezamenlijk project, loopt het voor de architect bijna automatisch. Uit ervaring met andere dossiers beseffen we maar al te goed dat dit verre van evident is. Dus we prijzen ons gelukkig voor deze uitzonderlijke goede samenwerking.

Hoe verloopt de samenwerking met de firma AltriTempi?

Uitstekend. Uit het werk van de uitvoerende restaurateurs spreekt overduidelijk de liefde voor het vak en het respect voor het erfgoed dat ze met zoveel zin voor perfectie willen herstellen. Het is als architect een hele eer om met zulke vaklui te kunnen samenwerken.

Openwerfdag

Zondag kan je het voorlopige resultaat van de restauratiewerken met eigen ogen bekijken, tussen 13.00 uur en 17.00 uur. Het moment is ideaal, omdat het nieuwe eikenhout dat gebruikt werd, nog niet gekleurd is. Op die manier kan je heel duidelijk merken wat er precies aangepast is. Om een zicht te krijgen op de détails van het geleverde werk, kan je deelnemen aan een kleine prijsvraag ter plekke.

Zondag 4 februari 2024
Vandaag vieren we in onze kerk het feest van Maria Lichtmis.
Alle dopelingetjes van het voorbije jaar werden samen met hun gezin uitgenodigd.
Op het middaguur verzamelen we voor een korte, sfeervolle gebedsdienst.
Kaarsjes worden aangestoken, bloemen bij het Mariabeeld gezet.
We vertellen het verhaal van Maria en Jozef die met de kleine Jezus naar de
tempel gingen en daar ontvangen werden door Simeon en Hanna.
Zelfs de allerkleinsten volgen met aandacht…

De kindjes worden gezegend, Bieke luistert de viering op met mooie muziek, een mama
en een papa lezen teksten om even bij stil te staan…
We danken God voor het nieuwe leven dat we mochten ontvangen en we vragen om bescherming.
Na afloop van de viering delen we de hartjes uit onze boom uit.
De doopkindjes mogen hun hartje mee naar huis nemen als herinnering, samen met een kaartje en een foto.

• 

• 

• 

Daarna is het tijd om achteraan in de kerk wat bij te babbelen bij een kopje koffie en een bordje
poffertjes.
Lekker en gezellig! Tradities zijn er om in ere te houden, pannenkoeken horen bij
Lichtmis!
Dankjewel aan alle aanwezigen en aan alle helpende handen!
De doopcatechisten: Kim, Eva, Karin en Ann

Vandaag zaterdag 13 januari komen onze vormelingen weer samen voor hun volgende stap: ‘PAROCHIE’ toepasselijk dit keer in de kerk.

We horen eerst uit het evangelie, hoe de eerste christenen leefden.                   
Ze deelden alles onder elkaar en er was geen jaloezie of pesten, iedereen was gelukkig.

We gaan dan ook vandaag horen hoe veel vrijwilligers het nu doen in onze parochie. Te beginnen bij Wieza, zij vertelt over ‘Samana’. Maandelijks gaan ze op bezoek bij de zieken. Ook ieder jaar ergens naartoe, plus een bingoavond met een geschenkje en een koffiefeest bovenop. De meeste zieken komen niet meer buiten, ze zien dan ook erg uit naar hun bezoekjes, het is even weer leven.

Dan hebben we Herman, die neemt ons mee doorheen het ‘Kerkelijk jaar’.        
Heel intens legt hij Jezus leven uit, en de kledij, de kleuren voor iedere gelegenheid,  een sacrament en alles wat erbij hoort. Hij kan het zo boeiend vertellen.

Dan hebben we Karin, die laat horen wat er allemaal nodig is voor een doopsel.  Die klein boelekes die opgenomen worden in de parochiegemeenschap.            
Zo ontdekken de vormelingen ook ‘hun naam’ in het grote boek van de parochie, bijzonder.

Ook Julia vertelt haar verhaal, haar leven als grote vrijwilliger van ‘Vincentius’.  De voedselbank waar zij voor zorgen, eten halen, eten delen, ook kleding mogen ze komen kiezen en wat er nog allemaal komt bij kijken.

Tot slot nog even met hun eigen catechiste over de voorbereiding op hun vormsel. De uitleg en het verslag komt altijd in het parochieblad, ze kunnen  enkele parochiebladen in kijken. 

We overlopen deze stap, al die vrijwilligers die zoveel mooie werken doen, proficiat en dankjewel om het hier te komen vertellen.

Als we nu eens iedere dag iets goed doen voor iemand, dan is die gelukkig en wij ook en vooral het leven mooi!

Vormelingen volgende stap is voor een keer op een vrijdagavond.                         
Vrijdag 9 Februari 17u50 verzamelen VLS  De Luchtballon.                                
Warm gekleed want we gaan op stap met licht en vuur.

Catechiste Angela

In een Brief aan het Volk van God richten de synodeleden zich nog voor het afsluiten van de werkzaamheden tot het brede publiek.

GEPUBLICEERD OP DONDERDAG 26 OKTOBER 2023 / Kerknet / Lieve Wouters

Wat valt ons op in de brief?

Vorige week donderdag stelde het synodesecretariaat aan de vergadering voor om, behalve een slottekst, ook een brief te publiceren waarin de gelovigen rechtstreeks worden aangesproken en betrokken bij het proces. Maandag 23 oktober werd die inmiddels uitgewerkte tekst voorgelegd aan de vergadering en vervolgens nog wat aangepast. Woensdagmiddag werd hij dan goedgekeurd en tegen de avond gepubliceerd. Je leest hem hier integraal in Nederlandse vertaling.

In de eerste paragrafen wordt de unieke ervaring geschetst, die begon met een oecumenische gebedswake op het Sint-Pietersplein op 30 september. Na een evocatie van de context van een wereld in crisis wordt de tekst iets concreter over het werk dat na 3,5 week vergaderen, werd verzet en wat de wereldkerk te doen staat.

In een betekenisvolle zin klinkt het dat het enige fundament van het kerkelijk leergezag, het kruis van Christus is: ‘Het kruis is in feite het enige spreekgestoelte van Hem die, door zijn leven te geven voor de redding van de wereld, zijn leerlingen aan zijn Vader toevertrouwde, opdat ‘allen één zouden zijn’ (Joh 17,21).’

Op de vraag ‘hoe moet het nu verder?’, antwoordt de tekst:

• een kerkelijk praktijk cultiveren die de betrokkenheid van gelovigen bevordert, zodat iedereen deze dynamiek van een missionaire gemeenschap mag en kan beleven. ‘Het gaat niet om ideologie, maar om een ervaring die geworteld is in de apostolische traditie.’
• absoluut naar iedereen luisteren, te beginnen bij de armsten, al wie zich buitengesloten voelen, zelfs door de Kerk, naar wie het slachtoffer is van racisme, in het bijzonder in regio’s waar inheemse volken en hun culturen werden geminacht. ‘Bovenal heeft de Kerk van onze tijd de plicht om in een geest van bekering te luisteren naar hen die het slachtoffer zijn geworden van misbruik door leden van het kerkelijk lichaam, en zich er concreet en structureel voor in te zetten dat dit niet meer gebeurt.’
• luisteren naar leken, vrouwen en mannen, naar kinderen, jongeren en ouderen, naar gezinnen. ‘Ze moet de stem verwelkomen van hen die betrokken willen zijn bij de diensten van leken en die willen deelnemen aan de beraadslagingen en besluitvormingsstructuren.’
• de woorden en ervaringen van gewijde ambtsdragers verzamelen; van priesters en diakens maar ook van religieuzen.
• verder werk maken van de interreligieuze dialoog

De uitdagingen en vragen blijven groot en talrijk. Lokale kerken kunnen alvast aan de slag met heel wat ideeën en goede voornemens. Nu is het uitkijken naar het syntheseverslag van de eerste sessie van de synode in Rome (tweede sessie in oktober 2024), waarin zal blijken over welke punten er overeenstemming werd bereikt, welke vragen open blijven en welke stappen er tegen oktober ‘24 overal te nemen zijn. Daarover zijn de synodeleden nog volop in beraadslaging.